Կարոտի ժամանակ դու կարող ես հուզվել, կարող ես ուրախանալ՝ լավ ժամանակները հիշելով, բայց կարող ես նաև ոչնչացնել ինքդ քեզ՝ հիշելով այդ ամենը: Կարող է դու կարոտես այն մարդուն, որին չես տեսել երկար ժամանակ, բայց դա անհնար է անել առանց արցունքների աչքերում, բայց ինչ էլ լինի,ես գիտեմ, որ ես միայնակ եմ մինչև մահը, ես չեմ կարող խնդրել ինձ օգնել այն մարդուն, որը արդեն իմ կողքին չէ, ես կարող եմ թուլանալ, որովհետև իմ ամբողջ ուղեղը լցվում է սպիտակ մառախուղով, կարոտի ժամանակ ես փորձում եմ հիշել այն ամենի մասին, որը ինձ շրջապատում է, կարող է ես դրսից միշտ լինում եմ բարի, ուրախ, ծիծաղելի, բայց ներքուստ ես կարող եմ լացել, ինքս ինձ պատժել ամեն ինչի համար, որը կոնկրետ պահին շրջապատում է ինձ, հիշելով վատ մտքեր, ես չեմ կարող չարտասվել, բայց գիտեք ինչ, կողքիդ կան քո ծնողները, դու ունես ընտանիք, դու ունես մոտիկ ընկերներ, և դու ունես քո սեփական կյանքը, արի մի ոչնչանցրու ինքդ քեզ, քո իսկ կարոտով, միշտ ժպտա, և մի թող, որ քեզնից ուժեղը իմանա, որ դու թույլ ես իր դիմաց, երբեք մի թող, որ քո զգամունքները քեզ հաղթեն, միշտ եղիր զգոն և ուժեղ, մի մտածիր, որ եթե դու շատ խնդրես ինչ-որ մեկին քո կարոտը հագեցնել, նա դա կանի, դա քո կյանքն, և մենակ դու պետք է պայքարես նրա համար….
Ջուլիա 😊 Ստեփանյան 